Es Määrli
Copyright Marianne Schauwecker
De Willi, en Soldat,
sitzt glangwiilt uf siim Poschte.
Er hät nüüt z'tue und putzt drum s`Gwehr,
dass es nöd afaat roschte.
So sitzt er, und vo Ziit zu Ziit
schläckt er es Gummibäärli.
"Jetzt han ich's!" rüeft er plötzlich uus:
"Ich dichte miir es Määrli!"
Ref.
Schäbidambambam schäbidambambam
schäbedideldäbedidel dambambam
dideldambambam dideldambambam
räbedideldäbedidel dambambam
De Otto chunt verbii
und gseht de Willi dichte.
Er setzt sich interessiert dezue
und list die Määrligschichte.
"Du muesch nöd läse, Otto,
sondern sälber aafaa schriibe!
Du wirsch es gseh, so chasch du diir
di lengschti Ziit vertriibe!"
Ref.
Und nach em Otto chunt
de Fritz au no verbii,
dänn no de Franz, de Walti
und de Hans, und so isch glii
e ganzi Kompanie debii
di schönschte Gschichte z'finde.
Sie wänd dänn d'Määrli sammle
und am Schluss als Buech la binde.
Ref.
Dä Virus pflanzt sich furt
i de Militärkasärne:
's wänd alli nu no dichte,
keine wott me 's Chriege läärne.
Und d'Offizier die schtönd ganz dumm,
well's nüm chönd exerziere.
"Arrescht, Arrescht!" rüeft eine-n-uus -
"die wänd ja nöd pariere!"
Ref.
Und wie-n-er eso schimpft
und nüme-n-uufhöört flueche,
da zupft en en Soldaat am Arm:
"Wänd sie's nöd au versueche?
Si wärded's gseh - `s isch gaar nöd schwäär,
e chliini Gschicht z'erfinde,
als Biitraag an es Gmeinschaftswärk,
als Fröid für iiri Chinde!"
Ref.
Gesagt, getan, - es lönd
sich alli überrede.
D'Gwehr roschted langsam vor sich hii,
es schriibt und träumt einjede.
Die, wo chli Müe mit Dichte händ,
tüend d'Määrli illuschtriere,
und die, wo au nöd zeichne chönd,
tüend's sammle und sortiere.
Ref.
De Find vom Naachberland
wott nöii Aagriff schtarte.
"Es tuet öis leid, das gaht hüt nööd,
ihr müend no 's bitzli warte!
Miir händ kei Ziit zum Chriege,
dänn miir sind am Määrli-Schriibe!
Tüend öi doch i de Zwüscheziit
au ase d'Ziit vertriibe!"
Ref.
De Find hät zeerscht chli gschtuunt,
doch was hät er welle mache!
Er hät au aafaa Määrli schriibe
i ganz andre Schpraache.
So isch das immer wiiter gange,
quäär dur öisi ärde,
und 's händ die Määrlibüecher
immer ticker chöne wäärde.
Ref.
'S hät so keis Land me Ziit gha
zum Chriege und zum Morde,
und uf de ärde isch es ruhig
und schöön und fridlich worde.
Schtatt Waffe hät's jetzt Määrli gää,
- und s'schönscht,das meini wäärli...
isch daas, wo-n-ich jetzt gsunge han,
- doch isch's halt nu es Määrli...
Ref.